همیشه ازین دید و بازدیدای اجباری متنفرم ، ادمایی که جوری دست میدن که دست دادنشون بیشتر شبیه هل دادنه ادمایی که روبوسی هاشون شبیه استفراغ کردن روت هست متنفرم متنفر از این همه توفیق اجباری ، دلم یه جایی میخاد دور از تمام این مثلا اشناها ، دور از این فضا که مجبوری 1 ساعت رو میخ بشینی و محترمانه باقی بمونی و نیش خند به لب داشته باشی ، هیچ درکی نمیکنم وقتی دو خانواده از هم بدشون میاد و این حس کاملا دوطرفس چرا باید انقد این احساس رو سرکوب کرد و با لبخند ملیح این همه بی احترامی رو تاب اورد